Mensen met een lichamelijke of geestelijke handicap maken deel uit van onze samenleving. Veel te vaak worden ze echter niet of slechts gedeeltelijk in aanmerking genomen. De integratie in het gezin, op het werk en in de vrije tijd is gemakkelijker te bereiken dan verwacht met de juiste houding en de juiste informatie.

Een inclusieve en barrièrevrije samenleving stelt ieder individu in staat om deel te nemen aan het beroepsleven en de samenleving. Om deelname te waarborgen, is het noodzakelijk om de respectievelijke beperkingen te begrijpen om de respectievelijke barrières te ontmantelen en de structuren aan te passen aan de individuele behoeften. Participatie in de samenleving en werk is een mensenrecht. Het wordt veiliggesteld door de meerlagige wetten van de VN, de EU, de federale regering en de deelstaten. De deelname van mensen met een handicap moet lokaal mogelijk worden gemaakt in alles wat de publieke sfeer betreft. De implementatie van participatie is een noodzakelijke voorwaarde voor de weg naar integratie. Het is een morele plicht en wordt steeds meer een echte wettelijke verplichting. Dit betekent natuurlijk ook dat er sancties zullen worden opgelegd bij niet-naleving.

Er zijn visuele, auditieve, motorische en cognitieve beperkingen. Aangezien wij mensen steeds ouder worden, gaat dit onderwerp dus ook over het leven in de tijd, waar elke vorm van de beperking tot ons kan komen. De samenleving moet niet alleen inclusief zijn voor mensen met een handicap en ouderen. Voor kinderen, migranten of mensen in bijzondere levenssituaties, zoals moeders, zijn er altijd barrières. De tijdsvensters van beperkingen en handicaps kunnen situationeel, tijdelijk of onbeperkt zijn. Ze komen plotseling of verraderlijk voor. Handicaps kunnen vanaf de geboorte aanwezig zijn of midden in het leven voorkomen als gevolg van een ongeval of ziekte. De mate van ernst varieert van nauwelijks waarneembaar tot hinderlijk tot volledig verlies van essentiële mogelijkheden. Het ergste voor mensen met een handicap is de vaak voorkomende sociale uitsluiting. Daarom moeten we allemaal inclusief denken en zo brede participatie mogelijk maken voor mensen met een handicap.